ΝΟΜΟΛΟΓΙΑ 2022
ΑΠΟΦΑΣΗ 533/2022
ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ
ΤΡΑΠΕΖΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ
Ο ανακόπτων με το δικόγραφο της ένδικης ανακοπής του και συγκεκριμένα με τον ένατο λόγο αυτής ισχυρίζεται ότι η ανακοπτόμενη διαταγή πληρωμής εκδόθηκε επί αίτησης, η οποία υποβλήθηκε από δικηγόρο, χωρίς να προσκομίζεται το έγγραφο πληρεξουσιότητας από την καθης και κατά συνέπεια η διαταγή πληρωμής να πάσχει ακυρότητας αφού ο υπογράφων την αίτηση για έκδοση διαταγής πληρωμής δικηγόρος δεν διέθετε τη σχετική πληρεξουσιότητα.
Ο λόγος αυτός είναι νόμιμος στηριζόμενος στις διατάξεις των άρθρων 94, 96 και 626 ΚΠολΔ και πρέπει να ερευνηθεί ως προς την ουσιαστική του βασιμότητα. Από όλα τα έγγραφα που νόμιμα προσκομίζουν και επικαλούνται οι διάδικοι, δεν αποδείχθηκε η προσκόμιση εγγράφου πληρεξουσιότητας της καθης κατά την αίτηση για έκδοση διαταγής πληρωμής ούτε υποστηρίζει το αντίθετο η καθης ούτε προσκομίζει έγγραφο σχετικό με τον υποβληθέντα λόγο ανακοπής.
Επομένως εφόσον, στην αίτηση για την έκδοση της ανωτέρω διαταγής δεν προσκομίστηκε η απαιτούμενη πληρεξουσιότητα προς τον υπογράφοντα την αίτηση δικηγόρο, η εκδοθείσα διαταγή πληρωμής πάσχει ακυρότητας.
Συνακόλουθα, καθώς η έλλειψη πληρεξουσιότητας του ενεργήσαντος δικηγόρου συνεπάγεται την ακυρότητα της διαταγής πληρωμής (βλ. και Ερμηνεία ΚΠολΔ, Κεραμέας-Κονδύλης-Νίκας, τόμοι II, σελ. 1170, αριθμ, 8), ο λόγος αυτός της ανακοπής πρέπει να γίνει δεκτός ως ουσιαστικά βάσιμος και να ακυρωθεί η προσβαλλόμενη διαταγή πληρωμής, παρελκόμενης της εξέτασης των λοιπών προβαλλόμενων λόγων καθώς επιδιώκεται το ίδιο αποτέλεσμα.
ΑΠΟΦΑΣΗ 3500/2022
ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ
ΔΙΚΑΙΟ ΤΗΣ ΚΕΦΑΛΑΙΑΓΟΡΑΣ
«Ειδικότερα, και ανεξάρτητα από το γεγονός, κατά τον ισχυρισμό της ενάγουσας, ότι ο εναγόμενος ουδέποτε υπέβαλε οποιαδήποτε αντίρρηση αναφορικά με τις φερόμενες συναλλαγές, η ενάγουσα δεν προσκομίζει τα ηλεκτρονικά ή μαγνητικά μέσα που καταγράφουν τις τηλεφωνικές εντολές του πελάτη (εναγομένου), καθώς επίσης και τα έγγραφα που λαμβάνει η εταιρεία από τον πελάτη μέσω fax ή e-mail και αποτελούν πλήρη απόδειξη απέναντι στον πελάτη για τις εντολές του προς την εταιρεία και το περιεχόμενό τους, μη επιτρεπόμενου άλλου αποδεικτικού μέσου και ιδίως των μαρτύρων, ως προβλέπει ο όρος XI-5 της Σύμβασης και ο οποίος αποτελεί έγκυρη δικονομική σύμβαση, προκειμένου ακριβώς να αποδείξει ότι καταρχήν έλαβε την εκάστοτε επίδικη εντολή διενέργειας χρηματιστηριακής συναλλαγής από τον εναγόμενο. Ακολούθως, η ενάγουσα δεν προσκομίζει ούτε και τα παραστατικά – πινακίδια, που άλλωστε αναφέρονται και στα παραπάνω έγγραφά της (σχετικό 10 της ενάγουσας) και τα οποία η ίδια φέρεται να έχει εκδώσει, προκειμένου να αποδείξει ότι οι εν λόγω συναλλαγές έλαβαν χώρα και εκτελέστηκαν από αυτήν, κατόπιν σχετικών εντολών του εναγομένου, αφού μόνον η έκδοση από την εταιρεία του αντίστοιχου για κάθε συναλλαγή επί χρηματοπιστωτικού μέσου παραστατικού (πινακιδίου) αποτελεί πλήρη απόδειξη εκτελέσεως της εντολής του πελάτη από την εταιρεία (όρος XI-12 της Σύμβασης, που ομοίως αποτελεί έγκυρη δικονομική σύμβαση). Από δε την κατάθεση του μάρτυρα της ενάγουσας, ο οποίος αναφέρεται στην φερόμενη οφειλή του εναγομένου των 121.564,93 ευρώ, δεν προκύπτει ότι η ενάγουσα έλαβε τις συγκεκριμένες εντολές από τον εναγόμενο και προέβη στην εκτέλεση αυτών. Συνεπώς, η ενάγουσα δεν αποδεικνύει, κατά τα προαναφερόμενα, ως έχουσα το βάρος απόδειξης, ότι έλαβε τις εντολές εκτέλεσης των επίδικων χρηματιστηριακών συναλλαγών από τον εναγόμενο, ότι εν συνεχεία εκτέλεσε τις εν λόγω συναλλαγές και ότι εν τέλει υφίσταται η επίδικη απαίτηση της σε βάρος του εναγομένου και ως εκ τούτου η κρινόμενη αγωγή πρέπει να απορριφθεί ως ουσιαστικά αβάσιμη, κατά τα ειδικότερα οριζόμενα στο διατακτικό. Τέλος, τα δικαστικά έξοδα πρέπει να συμψηφιστούν μεταξύ των διαδίκων, σύμφωνα με το άρθρο 179 ΚΠολΔ, κατά τα ειδικότερα στο διατακτικό οριζόμενα.»
ΑΠΟΦΑΣΗ 840/2022
ΤΡΑΠΕΖΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ
…Ο ανακόπτων με το δικόγραφο της ένδικης ανακοπής του και συγκεκριμένα με το δέκατο λόγο αυτής ισχυρίζεται ότι η ανακοπτόμενη διαταγή πληρωμής εκδόθηκε επί αίτησης, η οποία υποβλήθηκε από δικηγόρο, χωρίς να προσκομίζεται το έγγραφο πληρεξουσιότητας από την καθης και κατά συνέπεια η διαταγή πληρωμής να πάσχει ακυρότητας αφού η υπογράφουσα την αίτηση για έκδοση διαταγής πληρωμής δικηγόρος δεν διέθετε τη σχετική πληρεξουσιότητα. Ο λόγος αυτός είναι νόμιμος στηριζόμενος στις διατάξεις των άρθρων 94, 96 και 626 ΚΠολΔ και πρέπει να ερευνηθεί ως προς την ουσιαστική του βασιμότητα. Από όλα τα έγγραφα που νόμιμα προσκομίζουν και επικαλούνται οι διάδικοι, δεν αποδείχθηκε η προσκόμιση εγγράφου πληρεξουσιότητας της καθης κατά την αίτηση για έκδοση διαταγής πληρωμής ούτε υποστηρίζει το αντίθετο η προσθέτως παρεμβαίνουσα ούτε προσκομίζει έγγραφο σχετικό με τον υποβληθέντα λόγο ανακοπής . Επομένως εφόσον, στην αίτηση για την έκδοση της ανωτέρω διαταγής δεν προσκομίστηκε η απαιτούμενη πληρεξουσιότητα προς την υπογράφουσα την αίτηση δικηγόρο, η εκδοθείσα διαταγή πληρωμής πάσχει ακυρότητας. Συνακόλουθα, καθώς η έλλειψη πληρεξουσιότητας του ενεργήσαντος δικηγόρου συνεπάγεται την ακυρότητα της διαταγής πληρωμής (βλ. και Ερμηνεία ΚΠολΔ, Κεραμέας-Κονδύλης-Νίκας, τόμοι II, σελ. 1170, αριθμ, 8), ο λόγος αυτός της ανακοπής πρέπει να γίνει δεκτός ως ουσιαστικά βάσιμος και να ακυρωθεί η προσβαλλόμενη διαταγή πληρωμής, παρελκόμενης της εξέτασης των λοιπών προβαλλόμενων λόγων καθώς επιδιώκεται το ίδιο αποτέλεσμα.
Κατ’ ακολουθία των ανωτέρω ο σχετικός λόγος ανακοπής πρέπει να γίνει δεκτός ως ουσία βάσιμος , και, συνακόλουθα, καθίσταται περιττή η εξέταση των λοιπών λόγων της καθώς επιδιώκεται το ίδιο αποτέλεσμα, κατ επέκταση δε είναι ακυρωτέα και η από 29-10-2021 επιταγή προς πληρωμή κάτωθι αντιγράφου εξ απογράφου α’ εκτελεστού της ως άνω διαταγής πληρωμής, ελλείψει νόμιμου εκτελεστού τίτλου.
ΑΠΟΦΑΣΗ 726/2022
ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
ΤΡΑΠΕΖΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ
…Συντρέχουν επομένως στο πρόσωπο του αιτούντος οι προϋποθέσεις για την υπαγωγή του στη ρύθμιση του νόμου 3869/2010 και ειδικότερα σ’ αυτήν του άρθρου 8 παρ. 5 ν. 3869/2010, ήτοι ορίζονται μηδενικές καταβολές από τον αιτούντα για τρία χρόνια, καθότι το εισόδημα του δεν επαρκεί για τη κάλυψη βασικών βιοτικών αναγκών του ιδίου και της οικογενείας του, ενώ η υποχρέωση καταβολής μηνιαίων δόσεων θα οδηγούσε σε εξαθλίωση του οφειλέτη αιτούντος, γεγονός το οποίο θα παραβίαζε τη γενική αρχή του δικαίου κατά την οποία κανείς δεν υποχρεούται στα αδύνατα (ΑΠ 288/2000 ΔΕΕ 2000, σελ. 743). Επειδή η παρούσα δυσμενής οικονομική κατάσταση του αιτούντος προφανώς θα έχει μόνιμο χαρακτήρα, το Δικαστήριο κρίνει μη αναγκαία την επαναξιολόγηση της οικονομικής του κατάστασης, αφού φρονεί ότι δεν πρόκειται αυτή να βελτιωθεί. Η ρύθμιση αυτή θα συνδυαστεί με την προβλεπόμενη από τη διάταξη του άρθρου 9 παρ. 2 του Ν. 3869/2010, εφόσον προβάλλεται σχετικό αίτημα από αυτόν, μετά το οποίο είναι υποχρεωτική για το Δικαστήριο η εξαίρεση της κύριας κατοικίας του από την εκποίηση. Στα πλαίσια της ρύθμισης αυτής (του άρθρου 9 παρ. 2 Ν. 3869/2010) πρέπει να οριστούν μηνιαίες καταβολές για τη διάσωση της προαναφερθείσας κατοικίας του αιτούντος, για την οποία θα πρέπει να καταβάλει μέχρι το 80% της αντικειμενικής αξίας της που ανέρχεται, όπως προαναφέρθηκε, σε 82.215 ευρώ, δηλαδή ποσό μέχρι αυτό των 65.772,00 ευρώ (82.215 Χ 80%). Η συνολική οφειλή του αιτούντος προς τις ανωτέρω πιστώτριες του ανέρχεται σε 65.854,58 ευρώ, είναι επομένως μεγαλύτερη του ποσού των 65.772,00 ευρώ, ήτοι του 80% της αντικειμενικής αξίας της κύριας κατοικίας του, που είναι το όριο που ορίζει ο νόμος για τη διάσωσή της, οπότε θα κληθεί να καταβάλλει μέχρι το ποσό αυτό.
ΑΠΟΦΑΣΗ 9555/2022
ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
ΤΡΑΠΕΖΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ
(ΚΑΤ’ ΕΦΕΣΗ)
Περαιτέρω, αποδεικνύεται ότι στην αίτηση προς έκδοση της υπ’ αριθμ. …/15.1.2014 Διαταγής Πληρωμής του Ειρηνοδίκη Θεσσαλονίκης ουδόλως γίνεται μνεία του ποσοστού του επιτοκίου, το οποίο εφαρμόσθηκε καθ’ όλη της διάρκεια της συμβάσεως ανά περίοδο εκτοκισμού, παρά μόνον του γεγονότος ότι το συμβατικό επιτόκιο υπερημερίας υπερβαίνει το συμβατικό επιτόκιο ενήμερων οφειλών κατά 2,5 ποσοστιαίες μονάδες, μολονότι για το ορισμένο αιτήσεως προς έκδοση Διαταγής Πληρωμής από σύμβαση τραπεζικού τοκοχρεωλυτικού δανείου πρέπει, σύμφωνα με τα αναλυτικώς αναφερόμενα στην οικεία νομική σκέψη, η οποία προηγήθηκε, να μνημονεύεται το επιτόκιο το οποίο εφαρμόζεται καθ’ όλη της διάρκεια της συμβάσεως ανά περίοδο εκτοκισμού. Πρέπει, συνεπώς, να γίνει δεκτός ως βάσιμος και κατ’ ουσίαν ο υπό στοιχείο (Δ) λόγος ανακοπής και ακολούθως η ανακοπή και, εν τέλει, να ακυρωθεί η υπ’ αριθμ. ………./15.1.2014 Διαταγή Πληρωμής του Ειρηνοδίκη Θεσσαλονίκης και η επιδοθείσα στις 29.1.2014 από 24.1.2014 επιταγή προς πληρωμή.
ΑΠΟΦΑΣΗ 7758/2022
ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ
ΔΙΚΑΙΟ ΤΗΣ ΚΕΦΑΛΑΙΑΓΟΡΑΣ
«…διότι η ηθική βλάβη στα νομικά πρόσωπα δεν αναφέρεται, όπως στα φυσικά πρόσωπα, σε ενδιάθετο αίσθημα, αναγόμενο στον εσωτερικό κόσμο και κρινόμενο με τα δεδομένα της ανθρώπινης λογικής χωρίς αποδείξεις, αλλά σε μια συγκεκριμένη βλάβει, που έχει υλική υπόσταση …………. Περαιτέρω, σύμφωνα με το με αριθ. Πρωτοκ. 86/…2009 έγγραφο της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς (Περιφερειακό Γραφείο Θεσσαλονίκης), κατά τον έλεγχο, που πραγματοποιήθηκε στην «…… ΑΕΕΔ», διαπιστώθηκε ότι υπήρχε συμφωνία μεταξύ των καταγεγραμμένων τηλεφωνικά εντολών και των αντίστοιχων εντολόχαρτων, ενώ, από τον συνολικό έλεγχο, που διενεργήθηκε στα γραφεία της ως άνω εταιρείας και από τα στοιχεία, που τέθηκαν υπ’ όψη των ελεγκτών, δεν προέκυψαν ευρήματα. Βάσει αυτού και σύμφωνα με το απόσπασμα πρακτικών της 926ης συνεδρίασης της Εκτελεστικής Επιτροπής της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς της 29-9-2009, δεν προέκυψαν ενδείξεις παράβασης της νομοθεσίας για την κεφαλαιαγορά και η υπόθεση τέθηκε στο αρχείο. Από τα προεκτεθέντα αποδείχθηκε ότι η εναγόμενη διέθετε επαρκή εμπειρία στο χώρο των χρηματιστηριακών συναλλαγών, επιπλέον δε, ήταν πλήρως ενημερωμένη για την πορεία του χαρτοφυλακίου της, του οποίου η διαχείριση γινόταν κατόπιν δικών της εντολών, σε κάθε δε περίπτωση, ενημερωνόταν για τις κινήσεις, που ελάμβαναν χώρα στο χαρτοφυλάκιό της, χωρίς να διατυπώνει αντιρρήσεις. Συνεπώς, δεν έλαβε χώρα εξαπάτηση της από τον δεύτερο ενάγοντα, όπως αναληθώς διαλαμβάνει στην ανωτέρω καταγγελία προς την Επιτροπή Κεφαλαιαγορά, καθώς και στη μήνυση ενώπιον του Εισαγγελέα Πρωτοδικών Αθηνών, ούτε προέκυψε από κάποιο αξιόπιστο, κατά την κρίση του Δικαστηρίου, αποδεικτικό μέσο ότι του είχε αναθέσει την διαχείριση της περιουσίας της. Οι ως άνω ισχυρισμοί της εναγομένης μπορούσαν να πλήξουν και, πράγματι, έπληξαν την τιμή και υπόληψη του δεύτερου ενάγοντος, η δε εναγομένη προέβη σε εκφορά αυτών, τελώντας σε γνώση της αναλήθειάς τους, με σκοπό να βλάψει την τιμή και την υπόληψη του και, εντεύθεν, την προσωπικότητα του. Παράλληλα, εν γνώσει της τον καταμήνυσε ψευδώς, με αποτέλεσμα να ασκηθεί εναντίον του ποινική δίωξη και να παραπεμφθεί να δικασθεί ενώπιον του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Θεσσαλονίκης για το αδίκημα της απάτης κατ΄ εξακολούθηση, κατ΄ επάγγελμα με συνολικό όφελος και προξενηθείσα ζημία άνω των 30.000 και 120.000 ευρώ, κατηγορία, για την οποία αθωώθηκε. Άλλωστε, από τις σε βάρος του δεύτερου ενάγοντος τελεσθείσες αδικοπραξίες (συκοφαντική δυσφήμηση και ψευδή καταμήνυση), προκλήθηκε σε αυτόν ηθική βλάβη, αφού επλήγησαν η τιμή και υπόληψη του, ως εκφάνσεις τηε προσωπικότητας του, για την αποκατάσταση της οποίας δικαιούται χρηματική ικανοποίηση.»
«…διότι η ηθική βλάβη στα νομικά πρόσωπα δεν αναφέρεται, όπως στα φυσικά πρόσωπα, σε ενδιάθετο αίσθημα, αναγόμενο στον εσωτερικό κόσμο και κρινόμενο με τα δεδομένα της ανθρώπινης λογικής χωρίς αποδείξεις, αλλά σε μια συγκεκριμένη βλάβει, που έχει υλική υπόσταση …………. Περαιτέρω, σύμφωνα με το με αριθ. Πρωτοκ. 86/…2009 έγγραφο της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς (Περιφερειακό Γραφείο Θεσσαλονίκης), κατά τον έλεγχο, που πραγματοποιήθηκε στην «…… ΑΕΕΔ», διαπιστώθηκε ότι υπήρχε συμφωνία μεταξύ των καταγεγραμμένων τηλεφωνικά εντολών και των αντίστοιχων εντολόχαρτων, ενώ, από τον συνολικό έλεγχο, που διενεργήθηκε στα γραφεία της ως άνω εταιρείας και από τα στοιχεία, που τέθηκαν υπ’ όψη των ελεγκτών, δεν προέκυψαν ευρήματα. Βάσει αυτού και σύμφωνα με το απόσπασμα πρακτικών της 926ης συνεδρίασης της Εκτελεστικής Επιτροπής της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς της 29-9-2009, δεν προέκυψαν ενδείξεις παράβασης της νομοθεσίας για την κεφαλαιαγορά και η υπόθεση τέθηκε στο αρχείο. Από τα προεκτεθέντα αποδείχθηκε ότι η εναγόμενη διέθετε επαρκή εμπειρία στο χώρο των χρηματιστηριακών συναλλαγών, επιπλέον δε, ήταν πλήρως ενημερωμένη για την πορεία του χαρτοφυλακίου της, του οποίου η διαχείριση γινόταν κατόπιν δικών της εντολών, σε κάθε δε περίπτωση, ενημερωνόταν για τις κινήσεις, που ελάμβαναν χώρα στο χαρτοφυλάκιό της, χωρίς να διατυπώνει αντιρρήσεις. Συνεπώς, δεν έλαβε χώρα εξαπάτηση της από τον δεύτερο ενάγοντα, όπως αναληθώς διαλαμβάνει στην ανωτέρω καταγγελία προς την Επιτροπή Κεφαλαιαγορά, καθώς και στη μήνυση ενώπιον του Εισαγγελέα Πρωτοδικών Αθηνών, ούτε προέκυψε από κάποιο αξιόπιστο, κατά την κρίση του Δικαστηρίου, αποδεικτικό μέσο ότι του είχε αναθέσει την διαχείριση της περιουσίας της. Οι ως άνω ισχυρισμοί της εναγομένης μπορούσαν να πλήξουν και, πράγματι, έπληξαν την τιμή και υπόληψη του δεύτερου ενάγοντος, η δε εναγομένη προέβη σε εκφορά αυτών, τελώντας σε γνώση της αναλήθειάς τους, με σκοπό να βλάψει την τιμή και την υπόληψη του και, εντεύθεν, την προσωπικότητα του. Παράλληλα, εν γνώσει της τον καταμήνυσε ψευδώς, με αποτέλεσμα να ασκηθεί εναντίον του ποινική δίωξη και να παραπεμφθεί να δικασθεί ενώπιον του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Θεσσαλονίκης για το αδίκημα της απάτης κατ΄ εξακολούθηση, κατ΄ επάγγελμα με συνολικό όφελος και προξενηθείσα ζημία άνω των 30.000 και 120.000 ευρώ, κατηγορία, για την οποία αθωώθηκε. Άλλωστε, από τις σε βάρος του δεύτερου ενάγοντος τελεσθείσες αδικοπραξίες (συκοφαντική δυσφήμηση και ψευδή καταμήνυση), προκλήθηκε σε αυτόν ηθική βλάβη, αφού επλήγησαν η τιμή και υπόληψη του, ως εκφάνσεις τηε προσωπικότητας του, για την αποκατάσταση της οποίας δικαιούται χρηματική ικανοποίηση.»
ΑΠΟΦΑΣΗ 640/2022
ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΑΤΡΩΝ
ΤΡΑΠΕΖΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ
«……Πλην, όμως από το περιεχόμενο της προσβαλλόμενης από 04-03-2022 επιταγής προς εκτέλεση, όπως αυτό επί λέξει παρατίθεται στην προσβαλλόμενη υπ’ αριθμ. 343/22-03-2022 έκθεση αναγκαστικής κατάσχεσης ακίνητης περιουσίας, αποδεικνύεται, ότι η καθ΄ης δεν συγκοινοποίησε, ως όφειλε, με την ως άνω προσβαλλόμενη επιταγή προς εκτέλεση τα απαιτούμενα, κατ΄άρθρο 925 ΚΠολΔ, έγγραφα, από τα οποία να αποδεικνύεται η νομιμοποίηση της για την επίσπευση της ένδικης διαδικασίας αναγκαστικής εκτέλεσης. Το γεγονός δε ότι η καθ’ ης είχε συγκοινοποιήσει μαζί με την προγενέστερη και ήδη ακυρωθείσα από 13-04-2021 επιταγή προς εκτέλεση τα έγγραφα που αφορούν στη νομιμοποίηση της, όπως αυτά εκτέθηκαν αναλυτικά ανωτέρω, δεν σημαίνει ότι απαλάσσεται από την κατ΄άρθρο 925 ΚΠολΔ υποχρέωσή της να τα συγκοινοποιήσει εκ νέου με την προσβαλλόμενη από 04-03-2022 επιταγή προς εκτέλεση, δεδομένου ότι με αυτήν η καθ΄ης επισπεύδει νέα διαδικασία αναγκαστικής εκτέλεσης σε βάρος του ανακόπτοντα, η οποία δεν μπορεί να αρχίσει πριν την κοινοποίηση από την καθ΄ης, που ανέλαβε τη διαχείριση της επίδικης μεταβιβασθείσας απαίτησης, της δημοσίευσης της σύμβασης μεταβίβασης της απαίτησης στην ειδική διάδοχο, της σύμβασης ανάθεσης διαχείρισης αυτής στην καθ΄ης, καθώς και των πρόσθετων πράξεων επέκτασης της διάρκειας ισχύος της σύμβασης διαχείρισης μέχρι και την 04η-03-2022. Σε κάθε δε περίπτωση, όπως προκύπτει από το περιεχόμενο της προγενέστερης και ήδη ακυρωθείσας από 13-04-2021 επιταγής προς εκτέλεση, κοινοποιήθηκαν μεν στον ανακόπτοντα η σύμβαση πώλησης και μεταβίβασης της επίδικης απαίτησης από την ανώνυμη τραπεζική εταιρεία με την επωνυμία «………… ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ» στην αλλοδαπή εταιρεία ειδικού σκοπού με την επωνυμία «……………… COMPANY», η σύμβαση ανάθεσης διαχείρισης αυτής από την τελευταία στην καθ’ης και οι πρόσθετες πράξεις επέκτασης της διάρκειας ισχύος της εν θέματι σύμβασης διαχείρισης μέχρι και την 17η-05-2021, ουδέποτε όμως κοινοποιήθηκαν σε αυτόν οι υπ’ αριθμ. πρωτ. 175.20-05-2021, 261/15-07-2021, 523/18-10-2021, 716/17-12-2021 και 127/21-02-2022 πρόσθετες πράξεις, με τις οποίες παρατάθηκε η διάρκεια ισχύος της ως άνω σύμβασης διαχείρισης , μεταξύ άλλων, και της επίδικης απαίτησης από την καθ’ ης, μέχρι και την 17η-05-2022. Πλην, όμως, οι προδιαληφθείσες πρόσθετες πράξεις αποτελούν έγγραφα που αφορούν στη νομιμοποίηση της καθ΄ης, ως διαχειρίστριας της επίδικης απαίτησης, προς επίσπευση της ένδικης διαδικασίας αναγκαστικής εκτέλεσης και ως εκ τούτου όφειλε η καθ’ ης να τα συγκοινοποιήσει στον ανακόπτοντα είτε με την προσβαλλόμεη από 04-03-2022 επιταγή προς εκτέλεση είτε με την προσβαλλόμενη υπ’ αριθμ. 343/22-03-2022 έκθεση αναγκαστικής κατάσχεσης ακίνητης περιουσίας, η οποία επιδόθηκε στον ανακόπτοντα στις 28-03-2022……..»
ΑΠΟΦΑΣΗ 224/2022
ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΣΕΡΡΩΝ
ΤΡΑΠΕΖΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ
«…Με τον πρώτο λόγο της υπό κρίση ανακοπής, η ανακόπτουσα αμφισβητεί την ύπαρξη πληρεξουσιότητας, αφενός μεν προς τον δικηγόρο Σερρών Ευστάθιο Τζαμπάζη που υπογράφει την προσβαλλόμενη επιταγή προς πληρωμή, αφετέρου δε προς τη δικηγόρο Σερρών Χριστίνα Σιδηροπούλου που υπογράφει την από 07-04-2022 εντολή προς κατάσχεση, δυνάμει της οποίας επιβλήθηκε αναγκαστική κατάσχεση στην ακίνητη περιουσία της με την προσβαλλόμενη υπ’ αριθμ. 3.380/13-04-2022 έκθεση αναγκαστικής κατάσχεσης, ισχυριζόμενη ότι κατά την επίδοση των ανωτέρω πράξεων αναγκαστικής εκτέλεσης προς αυτή δεν της επιδείχθηκαν τα πληρεξούσια έγγραφα από τα οποία να αποδεικνύεται η σχετική πληρεξουσιότητα των δικηγόρων προς διενέργεια των παραπάνω πράξεων. Ο λόγος αυτός είναι απαράδεκτος και νόμιμος, στηριζόμενος στις προεκτεθείσες στην ανωτέρω νομική σκέψη διατάξεις, και πρεπει, επομένως, να ερευνηθεί και κατ’ ουσίαν…»
«…Ωστόσο, τόσο κατά την επίδοση της προσβαλλόμενης επιταγής προς πληρωμή όσο και κατά τη συζήτηση της κρινόμενης ανακοπής ο καθ’ ου δεν προσκόμισε ούτε επέδειξε πληρεξούσιο έγγραφο από το οποίο να αποδεικνύεται η χορήγηση πληρεξουσιότητας του καθ’ ου πιστωτικού συνεταιρισμού προς τον δικηγόρο Σερρών Ευστάθιο Τζαμπάζη που υπογράφει την προσβαλλόμενη επιταγή προς πληρωμή. Συνακόλουθα, πρέπει ο υπό κρίση πρώτος λόγος της ανακοπής να γίνει δεκτός ως ουσιαστικά βάσιμος, παρελκούσης της εξέτασης των υπόλοιπων λόγων, καθόσον, επί ανακοπής του άρθρου 933 ΚΠολΔ, αρκεί να γίνει δεκτός ένας λόγος που επιφέρει την ακυρότητα τν προσβαλλόμενων πράξεων της εκτελεστικής διαδικασίας, καθιστώντας την εξέταση των υπολοίπων λόγων άνευ αντικειμένου…»
