"Ωστόσο, η υπό κρίση αγωγή τυγχάνει απορριπτέα, στο σύνολό της, ως νόμω αβάσιμη. Τούτο διότι και αληθή υποτιθέμενα τα επικαλούμενα παρά των εναγόντων πραγματικά περιστατικά δεν επαρκούν για τη στοιχειοθέτηση αδικοπρακτικής συμπεριφοράς των αντιδίκων τους, στηριζόμενης στη διάταξη του άρθρου 919 ΑΚ και δεν παρέχεται σε αυτούς δικαίωμα, υπό την ιδιότητα τους ως εξ αδιαθέτου κληρονόμων του δικαιοπαρόχου τους, αποζημίωσης. Ειδικότερα, ακόμη και αν ήθελε θεωρηθεί ότι η επικαλούμενη στην αγωγή συμπεριφορά των εναγομένων (πλήν του πέμπτου εξ’ αυτών, ως προς τον οποίο έχει επέλθει διακοπή της δίκης, κατά τα ανωτέρω) συνιστά αδικοπρακτική συμπεριφορά, υπό την έννοια της αντίθεσης στα χρηστά ήθη, αποδέκτης των επιζήμιων ενεργειών και παραλείψεων των εναγομένων, άμεσα ζημιωθείσα και, τελικά, δικαιούχος της οποίας εκ της αιτίας αυτής αποζημίωσης είναι μόνο η ανώνυμη εταιρεία και όχι οι ενάγοντες, οι οποίοι, ως δικαιοδόχοι του δανειστή της εταιρείας δικαιοπαρόχου τους, φέρουν μόνο την ιδιότητα των εμμέσως ζημιωθέντων, εκ της εκ μέρους των αντιδίκων τους κακοδιαχείρισης.

…μόνο δε το γεγονός της ανάκλησης της άδειας λειτουργίας της εταιρείας και της υπαγωγής της σε ειδική εκκαθάριση δεν αναιρεί την κληρονομηθείσα εκ της ανωτέρω αιτίας συμβατική αξίωση του δικαιοπαρόχου τους, την οποία και δύνανται να αναγγείλουν, ικανοποιούμενοι, εν όλω ή, έστω, εν μέρει, μέσω της προβλεπόμενης στο νόμο διαδικασίας."