«…Ο όψιμος ισχυρισμός της ενάγουσας δε, έντεκα έτη μετά την ολοκλήρωση της προκείμενης συναλλαγής, πως εξαπατήθηκε από τον έμπειρο στις χρηματιστηριακές συναλλαγές εναγόμενο, που καταχράστηκε την εμπιστοσύνη της ως αδαούς επενδύτριας, δεν αποδεικνύεται βάσιμος κατ’ ουσία και αντιβαίνει στην κοινή λογική, καθώς η ενάγουσα δεν αποτελούσε ούτε αποτελεί μία αδαή επενδύτρια, αλλά είχε κατά το έτος 2006 σημαντική εμπειρία περί των χρηματιστηριακών συναλλαγών, παρέχοντας ήδη από το έτος 2005 προς επένδυση σε μετοχές και λοιπά χρηματοοικονομικά προιόντα το διόλου ευκαταφρόνητο ποσό των 300.000 ευρώ περίπου, ποσό δεκαπλάσιο κατά προσέγγιση από το ποσό των 30.480 ευρώ που επένδυσε για την αγορά των ένδικων μετοχών. Ακολούθως, δεν αποδείχθηκε καμία παράνομη συμπεριφορά του εναγομένου, σε βάρος της ενάγουσας, με αποτέλεσμα η κύρια βάση της αγωγής που στηρίζεται στην αδικοπραξία του εναγομένου να είναι απορριπτέα ως ουσιαστικά αβάσιμη. Περαιτέρω, δεν αποδείχθηκε ότι η ενάγουσα και ο εναγόμενος συμφώνησαν πως με το συνολικό ποσό των 30.480 ευρώ που κατέθεσε η ενάγουσα σε τραπεζικούς λογαριασμούς του εναγομένου θα αγοράζονταν  62.205 μετοχές της τράπεζας ……………  αντί ποσού 0,49 ευρώ ανά μετοχή, όπως αβάσιμα εκθέτει η ενάγουσα στην πρώτη επικουρική βάση της αγωγής περί ενδοσυμβατικής ευθύνης του εναγομένου, η οποία είναι επίσης απορριπτέα ως ουσιαστικά αβάσιμη σύμφωνα με τα προαναφερόμενα. Τέλος, δεν αποδείχθηκε πως ο εναγόμενος έγινε πλουσιότερος σε βάρος της περιουσίας της ενάγουσας, απορριπτομένης και της δεύτερης επικουρικής βάσης της αγωγής ως ουσιαστικά αβάσιμης.»