“Κατά συνέπεια το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, καθ’ ο μέρος απέρριψε την αγωγή κατά του δεύτερου εναγομένου, ως μη νόμιμη με την αιτιολογία ότι η ευθύνη αυτού δεν είναι άμεση και ευθεία, ομού με το χρηματιστή που περιήλθε σε αδυναμία εκπληρώσεως των υποχρεώσεών του, αλλά επικουρική, γι’ αυτό και τούτο, δεν μπορεί να εναχθεί είς ολόκληρον με την πρώτη εναγομένη, επιπροσθέτως, δεδομένου ότι οι ενάγοντες δεν επικαλέστηκαν οριστική και μη αναστρέψιμη αδυναμία της πρώτης εναγομένης, προς εκπλήρωση των υποχρεώσεών της, έσφαλε περί την εφαρμογή του νόμου και ως εκ τούτου η από 4-10-2013 έφεση, κατ’ αποδοχή και του σχετικού (πρώτου) λόγου της, πρέπει να γίνει δεκτή, ως βάσιμη και κατ’ ουσίαν ως προς το δεύτερο εναγόμενο, να εξαφανιστεί η εκκαλουμένη.”