«...Στην προκείμενη περίπτωση, οι ανακόπτοντες, με τον πρώτο λόγο της ανακοπής τους, ισχυρίζονται ότι είναι άκυρη η καταγγελία της υπ’ αριθμ. MG ....../11-11-2008 σύμβασης ......., διότι με την από 23-02-2010 εξώδικη δήλωση – πρόσκλησή της, η ως άνω τράπεζα δεν κατήγγειλε την ως άνω σύμβαση ... Ο λόγος αυτός είναι ορισμένος και νόμιμος, σύμφωνα με την ανωτέρω μείζονα σκέψη, επομένως πρέπει να εξεταστεί περαιτέρω και ως προς την ουσιαστική του βασιμότητα ... Περαιτέρω αποδείχθηκε ότι η καθ’ ης ... αιτήθηκε και πέτυχε την έκδοση της υπ’ αριθμ. ..../2022 διαταγής πληρωμής του Δικαστή του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών σε βάρος των ανακοπτόντων, προσκομίζοντας μεταξύ άλλων και τις ανωτέρω εξώδικες δηλώσεις – προσκλήσεις (τις οποίες ονόμαζε «εξώδικη όχληση, καταγγελία και πρόσκληση»), ως έγγραφα που νόμιμα προσκομίστηκαν προς απόδειξη της καταγγελίας της εν λόγω σύμβασης, καθώς και του βέβαιου και εκκαθαρισμένου της απαίτησης της καθ’ ης. Ωστόσο, η καθ’ ης, που εν προκειμένω φέρει το βάρος απόδειξης, δεν απέδειξε ότι η έκδοση της ως άνω διαταγής πληρωμής στηρίχθηκε στην αρχή της έγγραφης απόδειξης, καθόσον από το περιεχόμενο της ως άνω εξώδικης δήλωσης – πρόσκλησης δεν προκύπτει ότι έγινε καταγγελία της ένδικης σύμβασης. Εφόσον δε η σύμβαση δεν καταγγέλθηκε, το κατάλοιπο του τηρηθέντος λογαριασμού δεν κατέστη ληξιπρόθεσμο και απαιτητό, ώστε έγκυρα να εκδοθεί για την απαίτηση της καθ’ ης διαταγή πληρωμής. Συνεπώς, ο εξεταζόμενος πρώτος λόγος της ανακοπής πρέπει να γίνει δεκτός ως βάσιμος και κατ’ ουσίαν...»